Vakmanschap

Welkom op dit platform, hier delen we ervaringen uit de dagelijkse praktijk van onze professionals.

Waargebeurde verhalen die laten zien op welke wijze collega’s manieren vinden om aan te sluiten bij de leefwereld van kinderen, jongeren en ouders. Wat is voor hen goede zorg? Wat is hun leefsituatie en hoe krijg je zicht op de bestaanszekerheid? Wat zijn doorbraken en maatwerkoplossingen waardoor het gezin minder aan het ‘overleven’ is en hun stress afneemt? Zodat samenleven weer beter lukt en onze hulp daadwerkelijk beklijft.

We hopen dat de praktijkverhalen je inspireren en uitnodigen om je steeds te verdiepen in de levens van de kinderen, jongeren en gezinnen aan wie jij hulp biedt en wat er voor hen op het spel staat:

Welk perspectief kies jij?


JIM als constante factor

De 17-jarige Elan dreigt uit huis geplaatst te worden. JIM blijkt de oplossing. Zijn zus en tante hebben grote invloed op Elan. Het is een proces met ups-and-downs. Maar zij krijgen dingen voor elkaar die hulpverleners niet lukken.  



Bekijk deze casus

Dichtbij blijven door vrij te laten

De zestienjarige Kiki woont eindelijk op een open leefgroep, maar door de corona-maatregelen moet ze alsnog 23 uur per dag binnen blijven. Dat doet haar denken aan haar tijd in een besloten behandelcentrum. Ze voelt zich opgesloten en wil zo graag meer vrijheid, dat ze een nacht weg blijft. Mentor Femke begrijpt haar en zoekt naar een maatwerkoplossing.

Bekijk deze casus

Met geduld hoop houden

Nainas dochter Tarah wordt in besloten behandelcentrum de Koppeling geplaatst. Naina weet niet hoe ze haar dochter moet bereiken, laat staan helpen. Ze is zelf beschadigd, ligt in scheiding en heeft weinig vertrouwen in de hulpverlening die zij zelf haar hele leven heeft gehad. Tarah glijdt steeds verder af. Hoe kan het contact tussen moeder en dochter hersteld worden?

Bekijk deze casus

Time-out voor Luana

Als Isabella’s dochter Luana op haar 16e in besloten behandelcentrum Koppeling geplaatst wordt, en daar blijft weglopen, zichzelf beschadigt en iedere behandeling weigert, is Isabella de wanhoop nabij. Ze bedenkt zelf een plan, maar Jeugdbescherming gaat niet akkoord.


Bekijk deze casus

18, en dan?

Meriam is zeventien, heeft een succesvolle schoolcarrière, gaat naar vijf vwo, maar komt na een crisis thuis in de meidencrisisopvang terecht. Daar moet ze weg, maar ze wil niet op kamers terwijl ze haar vwo af moet maken. De kans is te groot dat ze haar examens dan niet haalt.

Bekijk deze casus

Rust voor Mimoun

Met hulp lukt het Aïda om van haar man te scheiden. Vanaf dat moment woont ze alleen met haar zoons. Het zou een nieuwe start moeten zijn, maar haar situatie is schrijnend.


Bekijk deze casus

Eindelijk ergens thuis

Na heel wat noodgedwongen verhuizingen kwam Ezra terug naar Amsterdam. Ze trok tijdelijk in bij haar zus, en kwam automatisch op de wachtlijst voor Begeleid Wonen te staan.

Bekijk deze casus

Ondanks alles bij elkaar

De zeventienjarige Aafia woont al twaalf jaar niet meer thuis bij haar moeder Helena. Toch blijft ze vanuit leefgroepen en crisisopvangen telkens weglopen, terug naar haar moeder. Hoe kan deze situatie doorbroken worden?

Bekijk deze casus

Niet op 1 lijn

Het gezin Fransen  – vader Jos en vijf kinderen – krijgt al jaren hulp. Spoedhulp en later Pleegzorg voor de twee jongste kinderen, jeugdhulp voor de middelste zoon van zeventien en de oudste twee wonen in de maatschappelijke opvang. Jos krijgt hulp van MEE en de maatschappelijke opvang. Jeugdbescherming is betrokken voor de minderjarige kinderen.

Bekijk deze casus

Bewindvoering & jeugdhulp: samen stress verminderen

Alleenstaande moeder Sarah leent jarenlang maximaal studiefinanciering en levert haar OV-chipkaart niet in als zij stopt met haar opleiding. Ze bouwt een enorme schuld op, die haar veel stress oplevert. Uit schaamte vertelt ze dit lange tijd niemand. Dit heeft grote gevolgen. 

Bekijk deze casus

Druk van de ketel

Anneke (17) woont elf jaar in een pleeggezin. Ze wacht al een jaar op een plek voor begeleid wonen, als in de zomer de situatie binnen het pleeggezin escaleert. Anneke loopt weg. Ze woont 2 maanden bij een vriendin. Daarna trekt zij in bij een collega van haar werk.

Bekijk deze casus

Wat wil Eva?

‘We zijn benieuwd of jij er wel doorheen komt. Niemand weet wie ze echt is.’ Met die tekst en een dossier van Jeugdbescherming belt Ivonne aan bij de zeventienjarige Eva. Hoe lukt het haar echt contact te krijgen?

Bekijk deze casus

Leren leven in de kringloop

‘Ik trok op met de stoere jongens en uiteindelijk werd ik zelf een vervelende straatrat.’ Sylvano zit steeds vaker vast. Dan leert hij Rob kennen die samen met zijn vader een kringloopwinkel runt. Hij werkt daar af en aan, in de tijd ontstaat een waardevolle leerling-mentor-relatie. Rob wordt als JIM bij de hulpverlening vanuit IFA te betrekken. Met succes.

Bekijk deze casus

Door stress niet meer school

Senait vlucht vanuit Eritrea naar Nederland en laat daarbij haar pasgeboren dochtertje noodgedwongen achter. Ze heeft stress door het gemis, geldproblemen, een onveilig gevoel in haar buurt en de dreiging dat ze haar huis uit moet. Naar school gaan lukt hierdoor niet meer.

Bekijk deze casus

Als professionals willen we geraakt worden en aansluiten op wat er voor kinderen, jongeren en ouders wezenlijk toe doet. We willen weten hoe hun leven er uit ziet. Wie maken er deel uit van hun leven en hoe zien deze relaties eruit?

Waar verlangen ze naar, wat zijn hun talenten en waar zit hun angst, onzekerheid of pijn?

Kwetsbaarheid maakt ons allemaal menselijk. Maar we willen ervoor zorgen dat jongeren en gezinnen zich mét die kwetsbaarheid voldoende staande houden en zich maximaal ontplooien. We kijken daarom breed naar wat speelt in hun leven, op allerlei vlakken:

  • op wie vanuit hun netwerk kunnen ze bouwen en terugvallen?
  • hoe ontstaat er voldoende houvast op het gebied van financiën en huisvesting?
  • wat is nodig bij school en werk, zodat een kind tot ontplooiing komt?
  • hoe kunnen we, wanneer nodig, zorgen voor liefdevolle en trouwe hulp?

Deze manier van werken typeert ons vakmanschap van Levvel. Hierboven vind je een aantal praktijkvoorbeelden hiervan.

Lees meer over Vakmanschap

Terug naar Levvel.nl

Vakmanschap

Als professionals willen we geraakt worden en aansluiten op wat er voor kinderen, jongeren en ouders wezenlijk toe doet. We willen weten hoe hun leven er uit ziet. Wie maken er deel uit van hun leven en hoe zien deze relaties eruit?

Waar verlangen ze naar, wat zijn hun talenten en waar zit hun angst, onzekerheid of pijn? Kwetsbaarheid maakt ons allemaal menselijk. Maar we willen ervoor zorgen dat jongeren en gezinnen zich mét die kwetsbaarheid voldoende staande kunnen houden en zich maximaal kunnen ontplooien. Brede blik We kijken daarom breed naar wat speelt in hun leven, op allerlei vlakken:

  • op wie vanuit hun netwerk kunnen ze bouwen en terugvallen?
  • hoe ontstaat er voldoende houvast op het gebied van financiën en huisvesting?
  • wat is nodig bij school en werk, zodat een kind tot ontplooiing komt?
  • hoe kunnen we, wanneer nodig, zorgen voor liefdevolle en trouwe hulp?

Deze manier van werken typeert het vakmanschap van Levvel. Brede verantwoordelijkheid Naast een brede blik hebben we een brede verantwoordelijkheid. We komen op terreinen die we wellicht van oudsher niet tot onze taak zagen, en moeten ook buiten de jeugdhulp zoeken naar nieuwe oplossingen en maatwerk. Dit vraagt een hoop van ons als professional:

  • hoe onderzoeken we, met alle partijen, wat ‘het goede’ is?
  • hoe werken we systeemgericht met oog voor de Big 51? Hoe helpen we betrokkenen vanuit de familie en het netwerk van een kind om hun verantwoordelijkheid te nemen? En hoe zijn we actief op het terrein van onderwijs, werk, huisvesting én financiën, zodat ook daar wordt gedaan wat nodig is?

Onze verantwoordelijkheid omvat daarmee het werken vanuit presentie en systeemgericht werken waarbij we maatwerk leveren op de Big 5, waarvan het versterken van support (JIM)2 onderdeel is. Onze beweging Als professionals bewegen we ons voortdurend: door het appél dat op ons afkomt, door (botsende) belangen en (strijdige) doelen en door regels en structuren die al dan niet behulpzaam zijn. Dat vraagt om reflectie (wat staat mij hier te doen?) en regelmatig om moed en doorzettingsvermogen. Hoe gaan we het vakmanschap toepassen in de praktijk? Niemand kan dit alleen. Er is ondersteuning nodig van collega’s, van coaches, van jeugdhulpspecialisten en van behandelcoördinatoren, van leerbegeleiders en trainers, van directie en ondersteunende diensten. Meer en meer richten we die ondersteuning ook vanuit ons vakmanschap in. Meer informatie Voor meer informatie over Vakmanschap en onze manier van werken, neem contact op met projectleider Annemarie van Breugel: a.v.breugel@spirit.nl

1 Big 5: zie spirit.nl/big5 2 JIM: Een JIM (Jouw Ingebrachte Mentor), zie jimwerkt.nl